Kąpiel

(z rozpoczętego cyklu pt. woda, ogień, ziemia ziemia, powietrze i kobiety)

Miasto jest pokryte popiołem

stąd trakt stąd

kości na wagę

za szybą tlą się dzisiejsze gazety

szyba zagięta jest jak paznokieć – nawleka

kałużę (w którą jak sopel

wpada miękki wieżowiec)

mimo wszystko możesz dostać tu

kubek gorącej kawy

nikogo jednak nie obchodzą twoje trzewia

rozepchane cebulą i tynkiem

przykryte kocykiem

skórą

a nawet łuską

Kiedyś mówiło się że za rogiem

jest dobry salceson

Teraz się nie mówi

– czego tak siorbiesz ?

– nie mógłbyś chlipać

ciszej Gangesu ?

u Pascala wszystko jest naturalne

u nas odkąd większe ptaki pożarły te mniejsze

palimy Pascalem w naprędce zbudowanym piecu

a na płycie warzy się żur

w który obcy złożył jaja

(niewidoczne jak dobrze zamieszać od dna)

miło, że jeszcze wspominamy nasze matki

miło, że tancerze mają jeszcze swoje konkursy

miło, że nadal handlujemy tu kauczukiem i rtęcią

mieszka tu człowiek

który wierzy w telekinezę

haruje po dwanaście godzin ważąc kości.

tu gdzie była filharmonia jest fabryka –

źle oświetlony budynek

(majster janek nie ma lewej ręki a w zeszłym tygodniu

przy pokerze stracił parę butów).

blisko cmentarza stoi żywa jabłoń

dzieciaki w dawnych czasach miały tam uciechę

miały tam huśtawkę

dziś zwisają jedynie dwa sznury – które jak zwykło się mówić

kpią sobie z janka i hanki.

wczoraj szkapa poroniła źrebię

wkopaliśmy źrebie pod ziemię nagrabiliśmy liści

i odbiliśmy butelkę.

w nocy zamieć – pył i dym.

chowamy się w knajpach choć nie mają okien dobrze jest posiedzieć

nad piwem albo zsiadłym mlekiem. lubimy gdy nad głowami pękają

nam komety

pył i dym.

Krzyś dostał nagrodę literacką – wtedy pierwszy i ostatni raz piliśmy szampana.

debiutancki tomik pt. Dzień drzew zawierał cztery wiersze a krytycy uznali widocznie

że bardzo szlachetne jest ze strony Krzysia nie zamęczać czytelnika

większą ilością własnych dramatów.

O czym to nie gadaliśmy już tu w tej knajpie

do której przychodzi Wielki ze swoją paczką i zawsze jest wesoło

gdy bójka i krew zlepia trociny na heblowanej podłodze.

Trzeba zaznaczyć że odlewamy się na zewnątrz – co uratowało

blisko sześćdziesięciu pijanych klientów w rok Wielkiego Pożaru

gdy knajpa ledwie przetrwała oparta o wielki dąb

który nie chciał oprzeć się płomieniom.

W tym mieście nikt nie spał od lat

gdy już ktoś z nas zaliczy małą drzemkę – świętujemy z dwa dni

zamykają wtedy nawet rzeźnika.

Fizycy, murarze, pijacy, matematycy, kierowcy – są u nas.

Co prawda nikt nie wykonuje swojego zawodu ale da się poznać

kto jest kim.

Nowych nie ma i nie będzie – gdyż w czwartki kopiemy się po jajach.

zresztą stosunki seksualne które zazwyczaj mają miejsce w byłym

ogrodzie pomarańczy – odbywają się szybko i łapczywie

facet najczęściej kończy w zaspie Kobieta odbija się mu

od rana do wieczora.

Zatem od Wielkiego Pożaru chcą tu przetrwać jedynie zwierzęta.

My – chcemy dożyć corocznej kąpieli –

a w tym roku to ja – taczkami będę dowoził

błoto pośniegowe.

                                                                                    19 sty 2013