zarazem (po pierwsze i po drugie)

MichałSg.

Wiesz, masz pomysł na poezję, takie niby - tautologiczne obracanie słowem, co prawda osobiście tego nie kupuję, ale można i tak. Tyle ze trzeba być naprawdę ostrożnym, bo niektóre z tych tekstów nie wytrzymują rozbioru logicznego, i wychodzą straszne głupstewka, jak tutaj;). Pozdrawiam

Paulina Wielbicka

Apoteoza obuwia?- tautologia, masło maślane, dla mnie to zupełnie nieprzemyślany pod względem idei, języka i kontrukcji tekst. Jakby sklecony naprędce, podczas zabawy słowami w nudnej poczekalni ...

abojawiem

MichałSg.
Paulina Wielbicka
Już wyjaśniam, wiedza którą się ma (np. o zdrowym odżywianiu się) przesłania nam inne możliwości (w tym wypadku niezdrowego odżywiania się). Wiedza więc ta jest klapkami na oczach, bo nie pozwala rozglądać się na boki (zboczyć z drogi), tylko prosto prowadzi do celu, czyli zdrowego i długiego życia, a więc poniekąd (ta wiedza) ratuje nam życie.
I żeby nie było nieporozumień, klapki na oczach, wytyczają drogę na wprost, a przesłaniają to, co zbędne. A przynajmniej ja pamiętam czasy koni z klapkami na oczach (na ruchliwych drogach).
A po drugie, jeżeli klapki dotyczą ludzi, a w tym wypadku (w przenośni) dotyczą, to dla człowieka jako istoty bardziej myślącej (niż koń), klapkami na oczach może być, dla jednego wiedza, a dla drugiego niewiedza. Tak to więc dwie przeciwne rzeczy (wiedza i niewiedza) mogą człowiekowi uratować życie, czyli okazać się tymi zbawiennymi klapkami. Zależy co bardziej na człowieka wpływa, czym człowiek się kieruje, jeżeli jak który w ogóle się czymś kieruje, bo jeden się kieruje, a drugi nie.
Tak (między innymi) ja to, czyli ten wiersz widzę, w każdym razie nie ma reguły.

Paulina Wielbicka

aaa no tak, tylko dlaczego tego nie widać w tym tekście? W Twoim komentarzu kwestia wiedzy i niewiedzy jest przedstawiona jak problem flozoficzny (przegadany, ale jednak można wyczytać o co chodzi), a w tekście podzielonym na strofy nie ma niczego, co sugerowałoby ideę. Zresztą nie ma także niczego, co wskazywałoby na poetyckość tego tekstu.

abojawiem

Ja (chyba na szczęście) nie wiem czym jest poezja i nie martwię się więc o poezję, czyli nie wiadomo o co.

Marta

do mnie się "TO" przylepiło.. a potem zażyłam..i poczułam się dużo lepiej :)))

Konrad Koper

Świetny pomysł 4+