Nocą (wiersz)

"By być mi zawsze ku pomocy." - skojarzenie z "Aniele Boży, stróżu mój, Ty zawsze przy mnie stój; rano, wieczór, we dnie, w nocy, bądź mi zawsze ku pomocy" ;)
Generalnie podtrzymuję zdanie z poprzedniego komentarza. W prozie Ci lepiej.
Choć dziewczynie, do której kierowany jest wiersz, najpewniej się spodoba. pozdrawiam

wyidealizowana forma rymów psuje ten wiersz, jest egzaltowany, a przez to brakuje mu oryginalności, ale jak AgataSz. zauważa kobiecie, dla której był napisany na pewno się spodoba :)

Kto powiedział, że jest jakaś dziewczyna?

Z resztą, w jednym z najcieplej przyjętych tu moich wierszy napisałem "ja wam na złość będę pisał", może się w końcu czegoś nauczę...

A mnie się ta naiwność rymów podoba. Czemu zaraz wiersz rymowany ma być nieciekawy, zły i naiwny? Tylko dlatego, że mamy epokę białych wierszy? Oj.. chyba nie. Też podoba mi się to skierowanie czytelnika w stronę Anioła Stróża. Od razu daje wyobrażenie jak ważna jest ta dziewczyna dla podmiotu lirycznego. Podoba mi się też drugi wers wiersza. W ogóle forma kojarzy mi się- tego pierwszego wersu i zwrotki - z jakimś poetą, ale dziś nie skojarzę z kim. Chyba z jakimś tekstem Gałczyńskiego. Oczywiście chodzi mi o klimat i sposób zaczęcia.
Co mi się nie bardzo podoba? Ostatnia zwrotka, jest włożona na siłę, bo.. pewnie nie bardzo wiedziałeś jak zamknąć ten obraz a zamknięcie czułeś, że jest potrzebne. Pochyl się nad tą ostatnią, Może z niej zrezygnuj? W sumie z początku prosisz o przyjazd, więc smutek, że jej nie ma jest tu na miejscu i może być zamknięciem.

I taka dygresja z innej beczki- widzę, że jesteś wewnętrznie poetą skoro wiersz nie ma adresata, a tylko jest tematem spotkanym po drodze :)) Tak trzymać!

śliczny wiersz, też wolę bez ostatniej zwrotki :))

Kiedyś pewien mądry człowiek powiedział mi, że trzymanie się z uporem stylistyki z XIX, początków XX wieku, to przymykanie, ba! to ignorowanie tego, co działo się później w literaturze, a działo się przecież sporo. Jasne, że stylizacja to nie jest zła rzecz, ale trzeba uważać, żeby być przy tym wszystkim sobą. A ja wciąż na tych twoich tekstach widzę tylko innych, którzy już nie działają.
Z kolei inny mądry człowiek, badający kulturę napisał kiedyś, że nie ma się co dziwić, że uczniowie wolą oglądać seriale i tego typu sprawy, ponieważ Mickiewicze, którymi karmieni są w szkole, nie odpowiadają na ich potrzeby i problemy. Miłość niby jest sprawą uniwersalną, ale bądź co bądź w każdym miejscu na świecie, w różnych wiekach niosła ze sobą odmienne rekwizyty, odmienne historie. Inaczej mówiąc, tak jak różne mamy modele mężczyzny, tak różne bywają modele miłości.