- Kind Schleim -

Reg Kehoe

Ja bym wypieprzył interpunkcję całkiem, bo nie czyni tekstowi żadnej przysługi, ta narracja i tak płynie we własny, zwariowany sposób.

Ata

ciekawi i intryguje.

Paulina Wielbicka

Reg Kehoe faktycznie mogłoby zadziałać in plus. Chociaż dla mnie to i tak układa się to w wersy jak czytam. Widzę przerzutnie właściwie nawet lepiej, że nie są zaznaczone - bo jak się to próbuje ułożyć to traci na wrażeniu. Ciekawa jestem następnych tekstów :)) i tak lapidarnie teraz, ale wrócę :)


TO TAKIE MOJE W GŁOWIE JAK CZYTAM:
Zaraz po tym stałaś w deszczu, parasol ciemny dymnie mokry płaszcz,
przytwierdzona stałaś. Przez ciebie mokra gazeta warczy
ostatnimi wyrazami. Było ciemno mgliło wokół, węszyły psy
czarne, chude, ledwie mogły. Tuż obok dwoje kochało się
jęki syte wydobywały się z kurnika, patrzyłaś cały czas w ich stronę,
ona patrzyła na ciebie mając otworzone usta. Zapamiętałaś jedynie jej
białe zęby, z wyrazu twarzy
nic.

Jednak to skrzynia na listy emanowała najbardziej, ciemno kochało skrzynię, deszcz rdzawe węszył wnętrze, dotykał pies, ledwie otwarte oczy.
Usta skrzyni z deszczu czyni drobne rowki, nimi spływała
do ciebie rdzawa ciecz. Psy kłamiąc ledwie widoczne uciekały,
diabeł powiedział, co miał do powiedzenia,
połamał patyk. Pozostawiając
Niesamowite jej cząsteczki.

Mithril

zagadanka sobie a muzom

Dominika Ciechanowicz

Fajny styl. Taki przekorny i na granicy poprawności. Ty chyba dobrze czujesz język.

Bók

dziękuje za komentarze, będzie bez interpunkcji

zagadanką mam pełen pęcherz