pusto (wiersz)

(tak lub może... tak)

studium udawania że
teraz nic się nie dzieje
podczas gdy – tak naprawdę -
od dawna nie dzieje się nic

igraszki z przestawianiem
szyku wyrazów i następstwa zdarzeń
przypadkowo przemyślanych
w grzesznej niewinności

upór w przyozdabianiu egzystencji
wyrażany formami przymiotników i przysłówków -
jakby one mogły wystarczyć
i czemuś zaradzić

tak aż się dociągnie
do końca dnia – połowy tygodnia
początku miesiąca a nawet roku
z uwzględnieniem także tego następnego -

bezustanna ekwilibrystyka ciałem
za pomocą wygibasów mózgu
albo woltyżerka mózgiem
przez poskramianie ciała

a przecież zostaje wyobraźnia
ograniczona wyobraźnią
brutalnie kaleczona tym że wszystko
co możliwe do wymyślenia już było