Warkocz (wiersz)

Stagnacja

Splatała włosy w warkocz

Specjalnie dla niego

Lubił ją taką roześmianą i beztroską

Nie pamiętała już kiedy ostatnio

Była taka wolna i szczęśliwa

Niczym dziecko sprawdzała

Czy lód zamarzł na stawie

A on trzymał ją za ręce

Żeby czuła się bezpieczna
Wracała do niego
I wtulona w ciszę
Słuchała jak brzmi szczęście

dobry– 3 głosy

Dodaj do ulubionych

Tweetnij

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się

Paulina Wielbicka 22 marca 2013, 09:31

zgłoś

Ten tekst jest zbyt dosłowny - i pamiętnikowiec! Ten drugi jest wg mnie lepszy, ale musisz dużo czytać "dobrej literatury", wtedy umysł przestanie operować frazesami, a tu jest ich nadmiar ( no mały plus za słuchanie jak brzmi szczęście) pozdrawiam :)

Justyna D. Barańska 22 marca 2013, 20:36

zgłoś

No niestety, skrótowiec historii oparty głównie o ponazywanie uczuć, zamiast oddanie ich, zamiast pozwolenie czytelnikowi na ich odczucie. Ileż to czułości mogło się kryć w obserwowaniu zaplatania warkoczy... ale tutaj nic się nie ukryło.

Stagnacja 23 marca 2013, 10:20

zgłoś

Racja, jest to ponazywanie uczuć, ale właśnie takie było założenie :) Dziękuję za konstruktywną krytykę! :) Pozdrawiam :)

przysłano: 22 marca 2013 (historia)

Inne teksty autora

Życie vs. Egzystencja
Stagnacja

Stagnacja
Stagnacja

Poszukiwania
Stagnacja

evviva l'arte
Stagnacja

ciecz
Stagnacja

codzienność
Stagnacja

04.02.2013 r.
Stagnacja

więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Warkocz (wiersz)

Stagnacja

Inne teksty autora

Zgłoś obraźliwą treść