Jestem...będę...

Elisawieta

 

Ja chcę być dla ciebie ostoją
i serca wytchnieniem
we dwoje przez życie łatwiej iść
i lżej też dźwigać losu brzemię

 

I nawet gdy się potkniesz
ja rękę ci podam
byś podnieść się zdołał na nowo
łatwiej jest żyć gdy jest ktoś
kto ma dla ciebie dobre słowo.

A ja Ci coś więcej chcę dać
niż jedynie ciepłe słowa
i choć byś na samo dno spadł
będę przy tobie, podniesiesz się
nawet gdy od trosk jeszcze ciężka głowa

I razem pójdziemy do przodu
prostą już życia drogą
pozwól mi tylko kochać się
pozostań Ty i pozwól mi
być sobą

Elisawieta
Elisawieta
Wiersz · 28 marca 2013
anonim
  • abojawiem
    ale lepiej się nie pytać i pozwolić sobie samemu

    · Zgłoś · 11 lat
  • Ir
    Takie to deklaratywne, raczej do wyszeptania ukochanemu niż wiersz.

    · Zgłoś · 11 lat
  • Mithril
    zagadaniec o wysublimowanej interpunkcji:

    "będę przy tobie, podniesiesz się"

    oraz żywiołowości piotra żyły, brakuje jeszcze śmiechu, w co drugim wersie

    · Zgłoś · 11 lat
  • Elisawieta
    Witaj,

    Twoje wiersze niosą bardzo dużą dawkę osobistych emocji. Widać w nich Twoją wrażliwość i głębię emocjonalną. Zastanawiam się, czy poruszana tematyka wynika z autentycznych Twoich przeżyć, czy też potrafisz być tak dalece empatyczna? Z pewnością posiadasz zdolność tworzenia dobrej poezji. Nie jestem profesjonalnym znawcą ani tym bardziej krytykiem, ale Twoje wiersze naprawdę dobrze się czyta, zapadają w pamięć i prowokują do refleksji. Nie można przejść obok nich obojętnie. Koniecznie pisz dalej. Powodzenia. Adam.

    · Zgłoś · 11 lat
  • Mithril
    "Elisawieta wczoraj, 23:29
    Witaj,

    Twoje wiersze niosą bardzo dużą dawkę osobistych emocji. Widać w nich Twoją wrażliwość i głębię emocjonalną. Zastanawiam się, czy poruszana tematyka wynika z autentycznych Twoich przeżyć, czy też potrafisz być tak dalece empatyczna? Z pewnością posiadasz zdolność tworzenia dobrej poezji. Nie jestem profesjonalnym znawcą ani tym bardziej krytykiem, ale Twoje wiersze naprawdę dobrze się czyta, zapadają w pamięć i prowokują do refleksji. Nie można przejść obok nich obojętnie. Koniecznie pisz dalej. Powodzenia. Adam."


    ...........................autokomentarz na potrzebę podniesienia poziomu własnej wartości?
    nie uważasz, że to infantylne i żenujące..?

    · Zgłoś · 11 lat
  • Dominika Ciechanowicz
    "serca wytchnienie", "losu brzemię", olaboga

    · Zgłoś · 11 lat
  • Elisawieta
    Mithril to nie jest "autokomentarz na potrzebę podniesienia poziomu własnej wartości?"
    tylko opinia ze strony www.talent.pl na którą również wrzucam swoje wiersze.
    Komentator jest malarzem i bardziej cenię jego opinię niż twoje uszczypliwości.
    Ale krytykuj dalej to podbija poprzeczkę i sprawia że dogłębniej analizuję to co napiszę.

    · Zgłoś · 11 lat
  • Elisawieta
    Ir, wiersze od wieków były chyba najpowszechniejszym sposobem wyrażania uczuć zwłaszcza zaś w epoce romantyzmu, która jest mi najbliższa. Nie widzę sprzeczności pomiędzy wierszem a deklaracją/wyznaniem swoich uczuć

    · Zgłoś · 11 lat
  • Justyna D. Barańska
    No niestety, jak czytam takie teksty, muszę przyznać rację pewnemu dziadkowi, który stwierdził, że młodzi nie czytają. W tym tekście aż się roi od wyrażeń powtarzanych w co drugim grafomańskim tworze. Czy wiersz to wyrażanie uczuć? Pewnie, ale nie tylko. Romantyzm stawiał na sprawy duchowe, emocjonalne, ale przy tym trzymano się jeszcze innych zasad, niektóre uproszczenia wynikały z rytmu, rymu, długości wersów itd. Przepisywanie sformułowań z tamtego okresu nie sprawia, że pisze się w duchu minionej epoki.

    · Zgłoś · 11 lat