Literatura

Ziemia w kotle (wiersz)

Konrad Koper

Nowoczesna, postępowa czarownica

w kotle Ziemię gotuje.

Jak ją pomieści to tajemnica.

 

Przy czym tak żartuje

-  Nawet nie wiecie,

jak  cię usmażę mój świecie.

 

          * * * *

 

Wkłada małe mrówki

i duże ciężarówki,

słońca promienie,

a z polany kamienie i Jelenie…

 

Na koniec wrzuca planetę naszą

i miesza z kaszą.

 

Z wszystkiego eliksir szykuje,

z którego diabeł wyskakuje !

 

 

 

 

 

 


niczego sobie 1 głos
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Paulina Wielbicka
Paulina Wielbicka 3 kwietnia 2013, 08:31
z przymrużeniem oka i uśmiechem
+plus mechanik tomek zimakowski
+plus mechanik tomek zimakowski 3 kwietnia 2013, 12:20
Na kogo polowanie ? Na diabła , czarownicę , kaszę ? A może na mrówkę ?
Doremi
Doremi 3 kwietnia 2013, 15:01
...uśmiechnąłeś mnie :))
choć
i smieszno i straszno...
z tymi czarownicami
i z ziemią w kotle
nieprawdaż
abojawiem 4 kwietnia 2013, 15:08
chociaż nie wiem co z dużymi mrówkami i małymi ciężarówkami, ale mniejsza z tym, bo widocznie/niewidocznie poszły na końcu na diabła do kotła jak i cała nasza planeta
przysłano: 2 kwietnia 2013 (historia)

Inne teksty autora

W komnacie…
Konrad Koper
Wilk
Konrad Koper
Ten klucz…
Konrad Koper
Senna wstążka
Konrad Koper
Widziadło
Konrad Koper
Kosmici
Konrad Koper
Świąteczny
Konrad Koper
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca