(prze?)mijanie (wiersz)

w jednej nocy na drugą
na skraju wiosny
czają soki poczęte morele -
a my?...

niezdarnie próbujemy
dopasować się do siebie
po raz pierwszy – któryś tam – ostatni
niczego nie można wykluczyć
stojąc na skarpie przy rzece/ przyrzeczeń?

tu wyobrażenia kroczą dostojnie – powoli
całe godziny więzione w gąsiorku od wina
przejściowo przeznaczonym na łzy
rozkoszy? - rezygnacji? - w każdym razie na r -

nawet miłość zgubiła drogę
z prostym pytaniem:
ile jeszcze dla ciebie znaczę? -
zawieszonym na końcu języka...

i czy na pewno – tu teraz -ty i ja
czy raczej on – przywołany przeze mnie
ona – wymarzona przez ciebie
dotąd przemilczani na pamięć