scenka z życia rodzinnego (wiersz)

cud szpan
ten pan
z tą panią
się ranią -

okrutnie powoli
sprawdzając jak boli
pilnując w co gniecie
strzęp wiedzy o świecie

z namysłem – po cichu
by szansę dać lichu
co jak skok sprężyste
głową w dół wprost w Wisłę

ów pokaz gdy robią
go żółcią ozdobią -
z przyczynkiem do racji
na rzecz demokracji

on do niej TY SZMATO
ona jemu za to
TY PODŁY KRETYNIE -
sielanka w rodzinie

i jeszcze dołożą
że inni są w porzo
bo miłość – szacunek
wikt i opierunek -

to dialog ocali?...
przecież pogadali