Przystanek by nacieszyć (wiersz)

na sześćdziesiątym kilometrze

przycupnęła poboczem

pogodzona

szukała słodyczy

żywokosty i tymianki

spływały słonecznym plastrem

kwietne akacje i lipy

ciężkie aromatem pasieki

zlewała w dzban

pszeniczno miodnych doznań

rosnących w niej mocą

starała się

nie psuć kompozycji kroplą dziegciu

bliżej jej było do ptaków

słowo może uzdrowić

te które słyszała

brzmiały

ale nie znaczyły