Urządziłem sobie przepaść (wiersz)

całkiem nieźle się urządziłem

w mojej prywatnej przepaści

wyrwie pośrodku czasu

mam tutaj ogień i zgraną talię kart

zawsze wygrywam

chociaż marzę by choć raz przegrać

znów przyszłaś

mimo drutu kolczastego myśli

rozszalałych kłów przeszłości

zbyt dobrze wiem

nie widzieć nie oznacza zapomnieć

mówisz że przecież za oknem

nie ma piekła

lecz nieba wolisz nie przyprowadzać

to coś pomiędzy jest najgorsze

moim zbawieniem jest więc powietrze

ty też nim oddychasz

to utrzymuje mnie przy życiu

bo przecież jestem chory

na serce

niebezpiecznie kamiennieje