Naleśniki z kurczakiem i szpinakiem

Na nic błądzenie widelcem, gdy palec stanowi jedyną wskazówkę

kompasu – przez ciebie biegnie droga na północ, ze mnie wyrasta

dzikie plemię, rozwścieczone okrzyki. Na straży przerażenie,

potrzeba złamania granicy pomiędzy krzesłem pod oknem

a tym z drugiej strony stolika. I jeszcze jedno: stanąć przed tobą,

czując jak zatrzymują celnicy – wszyscy celnicy świata, mleko i jajko,

każdy wąwóz naleśnika. Już nie można obrócić słowa w żart,

skupić się na ścieżce wydrążonej w szpinaku – nawet tędy idę do ciebie.

Widelec opiera się o ściankę kurczaka, który wyzwala okrążenia,

odejścia na bok, gdzie zgromadzone są przemilczenia.

I jeszcze jedno: dojść do ciebie, kiedy chęć topi się w czosnkowym sosie,

a kukurydza, potwory wychylające się z tej fosy bronią dostępu

do przeciwległego brzegu. Żadnego tu słowa, żadnego pościgu,

uspokaja się plemię – z jego śmierci jedzą znudzeni celnicy.

http://youtu.be/mWRsgZuwf_8