Dynamizm (wiersz)

Codziennie następne kuszenie
paleta barw, szum doznań
jak sól wzbudzająca pragnienie 
jak chłosta

Codziennie inaczej nas widzą 
łatkami odziani w całości

w pamięci ostatni horyzont 
szarości

Tych dni których zapach wciąż żywy 
na środku pustyni wodopój  
namiętne uczucia masywy
po zmroku

A życie to rzeka wezbrana 
co błądzi gdzieś poza korytem
i niszczy co spotka pijana 

świtem

Już dawno w tym wszystkim przepadłem 
jak śnieg zniewolony w przestrzeni
i nic nie zastąpi pobladłej

zieleni