na szlaku (wiersz)

kiedy świat był piękny
marzyłem o ojcu
o domu

tak szczerze
to już nie wiem
zatarły mi się soczewki
z czasem rozmyła perspektywa

jeszcze do jutra
jeszcze dzisiaj
wyrzygaj

z wiosną
wyruszę

przemaszeruję jak bosy bóg
niby w pionie niby na skrawkach

a jednak bez lasek
gubię się w kawiarniach

zazdroszczę tym
którzy nie mają
nic do wzięcia

tyle przewaliłem
kasy i tych dusz

jestem żałosny