Od słowa (wiersz)

Genezą było słowo

następnie słów tysiące

i każde z nich odnową

drżące

Przestrzenie nieskończone

a noce niepojęte

spotkania umajone

świętem

Dziecinnie roześmiani

odrealnieni w sobie

wsłuchani w rozbiegany

ogień

Minęło tak znienacka

zostanie ślad w pamięci

chłód mglistego poranka

świetlik

Dziś życie torfowiskiem

lęk przed stawianiem kroku

I wypalone liście

popiół

W grafiki oplecione

cichną piosenki lata

wyschnięte łzy, kielonek

zapał

Magnetyzm pazerności

usypia głód poznania

skamieniał złotonośny

kanał