Oda do języka (wiersz)

Języku – jeszcze niezdobyty bycie!

Ty, przybrany synu aparatu logiki

O niezgłębiona macierzy generująca!

twe niezbywalne prawo systemowej różnicy

przemówi do nas, gdy radośnie zawołamy

powstańcie synowie analogiści!

pamiętajcie, że czwórkami do tablicy szły

układy proporcjonalne i opozycje binarne,

dlatego biada kognitywistom,

buntownikom i poststrukturalistom,

niech wnet rozbłyśnie genewskie dziedzictwo!

Słodka jest pieśń słyszalna uczonych terminów

Przeto grajcież mi fujarki w konotacji zakamarki!

Śpiewajcie korelacji pieśń miłosną i głośno

I Ty, szczęśliwy śpiewaku, który niestrudzenie

grasz pieśni hermetyczne – belkotliwe mamroczenie

Ty uzbroisz matkę składnie w schematy zgrabne,

a test redukcji pokaże, kto patriota prawdziwy,

kto wróg złowróżbny i nieućciwy

kto kłamca! kto łajdak i kto haniebny ludu zdrajca!

bez tematu i rematu to dewiantów ludy

leksykonie! daj mi skrzydła, niech nad systemu

wzlecę światem i nieeliptycznie się wyrażę

zaimkowym korelatem niebieskie napoi się wesele!