Tajemniczo się uśmiechasz.
Wszędzie unoszą się opary.
Więc co na kominku szykujesz ?
( Po chwili.)
„Stoliczek się nakrył”.
Nie wiem jak usiadłem i skosztowałem magicznych potraw.
Po chwili napełniła mnie miłości moc.
Masz mnie moja „czarodziejko” !
Konrad Koper
Wiersz
·
13 czerwca 2013
-
Dominika CiechanowiczMam dylemat: nie wiem, czy się śmiać, czy płakać.· Zgłoś · 11 lat -
Ataja rozumiem gdyby to pisał nastolatek.· Zgłoś · 11 lat
-
Mithrilależ w moim przekonaniu to jest właśnie adolescent, który dobarwia sobie wiek złudzeniem, że tym sposobem pisze się lepiej, mądrzej, oryginalniej...· Zgłoś · 11 lat
-
abojawiemmagia jak poezja· Zgłoś · 11 lat
