Jesień (wiersz)
Konrad Koper
Trwa smuta.
Niebo płacze.
Jesień kosi rośliny.
A listowie się czerwieni.
Alejkami chodzi śmierć.
Stoję nad grobem.
Zapalam świeczkę, która wkrótce zgaśnie.
Wspomnieniami wracam ku „wiośnie”.
fatalny
2 głosy
przysłano:
10 lipca 2013
(historia)
przysłał
Konrad Koper –
10 lipca 2013, 10:35
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się