Wmówiona wiara

Katarina/ K.Klatkiewicz-Stuper


Palcami badam pamięć
A pamięć rodzi strach
Zakryta kurzem czasu
W bezruchu po kres trwam
Gasnące Słońce krzywi twarz
Ze wspomnień moich cicho drwi
Rozbijam lustro śmiechu

Przyjaźń ! musi trwać

Odchodzisz co dzień w blasku
Wracając kiedy śpię
-Mijamy swoje dłonie
Ślepcom dając wzrok
Księżyca pełnia budzi strach
Przed wszystkim co niejasnym jest
Rozbijam lustro śmiechu
Muszę trwać !


Katarina/ K.Klatkiewicz-Stuper
Katarina/ K.Klatkiewicz-Stuper
Wiersz · 22 września 1999
anonim