Literatura

kwiecista zwiewna ta sukienka (wiersz)

Dante

zawieszona na rzęsie tego męzczyzny
stojącego pod mglistym cieniem,
osuszona ze słonych łez
kobieta w kwiecistej zwiewnej sukience,
z brakiem tchu
w jednym zamkniętym w kliszy
momencie-brak wyraźnego koloru
rozstraja delikatny żołądek-nie odchodzi,
nie odchodzi,bo za wysoko jej do odejścia,
bo to wysoki męzczyzna jest,
i jeszcze mogłaby upaść
na kwiecistą zwiewną sukienkę,
i wybrudziłaby niewyraźny odcień
w cieniu,

a w cieniu męzczyzna
drapie czarnym,osmolonym palcem wskazującym
oko-bo go swędzi-ruchem zamaszystym
i soczystym-bo się smacznie stara-i on nie wie,
że mu rzęsa wpadła do oka-bo nie ma lusterka,

kwiecista zwiewna ta sukienka
dbale założona na kobiecie
w cieniu.

niczego sobie 16 głosów
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
przysłano: 9 czerwca 2001

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca