ten nigdy nie zazna słodyczy (wiersz)

                                                                pamieci Stefana Ignara (Ran Gis)

w rozpaczy

załamane ręce

poszukują ukojenia

na wodach jeziora

rożanego ogrodu

przesuwam czółenka

nadziei

piędziesiąt wzgórz

dookoła cichej doliny

z jednym wejściem

dziewieciu kroków

na skrzyżowaniu

dzielimy resztki ryby

i z okruchem chleba

pójdziesz

ciernistym brzegiem

w matczynym wzroku

koralik za koralikiem

kielichem goryczy

w objecia syna