AD ABSURDUM (wiersz)

AD ABSURDUM:

1. „... jak słup i ja”

przydrożność słupa przy drodze
gdy stoi na jednej nodze
zniewala

ten wzrost i szczupła figura
sprawiają że coś może wskórać
już z dala

a utkwił w tym miejscu dziwnym
uparty albo naiwny
z woli... drwala?...

i kusić sobą
bezczynnie, bezczelnie – może niewinnie
pozwala

przechodząc tamtędy pamiętaj
w tej sprawie postawa nieświęta
się utrwala

2. „ze sportu – pewnie też”
na temat przykrótkiej ławki
przeróżne pisuję wprawki
trenerskie

w futbolu no i w poezji
tej samej brakuje finezji
krupierskiej?...

i w piłce i w wierszowaniu
klasyka dziś na wygnaniu
przedwcześnie

uprawia się bylejakość
bez wprawy bez smaku takoż
są czereśnie

przystanął świat na chałturze
dwóch karnych w literaturze
cóż z tego?...

marnują się spore talenty
na meczach miernotą dotkniętych
z rozbiegu