Samotność

Ringe

Jest jak przestrzeń wokół mnie
Wpuszczam ją do mojego wnętrza
Biorąc z niej głęboki wdech
I pytam po co przyszła
Krąży we mnie
Jest cieniem, natręctwem
Swobodnie poruszającym się w mojej głowie
Wymywa wspomnienia o ludziach.
Wymywa istnienie. 
 

Ringe
Ringe
Wiersz · 12 października 2013
anonim
  • Ir
    - wokół mnie
    - ją do mojego wnętrza
    - Biorąc z niej
    - Krąży we mnie
    - w mojej głowie
    Wiem, wiem, czasem one tzn zaimki osobowe sa niezbędne, ale tutaj można je zniwelować.
    A tak w ogóle to z tą samotnością nie jest znów tak źle...często sami jej szukamy.
    Poczytam następne.

    · Zgłoś · 11 lat
  • szanta - Edyta Ślączka-Poskrobko
    Ir ma rację. Staraj się gdzie można omijać zaimki osobowe. Poza tym może pochyl się też nie tylko nad tym co chcesz przekazać ale i nad tym czy już ktoś nie pisał prawie dokładnie tak samo. Bo mnie ten wiersz trąci stosami podobnych.
    "Jest jak przestrzeń wokół mnie
    Wpuszczam ją do mojego wnętrza
    Biorąc z niej głęboki wdech
    I pytam po co przyszła" - to występuje w takiej bądź ciut, ale naprawdę ciut innej formie u większości początkujących piszących o samotności. Bo kiedy zaczyna się pisać to albo o niej albo o miłości. Dwa naczelne tematy i dlatego tak niebezpieczne do startu.
    Sama coś podobnego tworzyłam u zarania :)

    · Zgłoś · 11 lat