Literatura

Samotność (wiersz)

Ringe

Jest jak przestrzeń wokół mnie
Wpuszczam ją do mojego wnętrza
Biorąc z niej głęboki wdech
I pytam po co przyszła
Krąży we mnie
Jest cieniem, natręctwem
Swobodnie poruszającym się w mojej głowie
Wymywa wspomnienia o ludziach.
Wymywa istnienie. 
 


fatalny+ 4 głosy
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Ir
Ir 12 pazdziernika 2013, 21:53
- wokół mnie
- ją do mojego wnętrza
- Biorąc z niej
- Krąży we mnie
- w mojej głowie
Wiem, wiem, czasem one tzn zaimki osobowe sa niezbędne, ale tutaj można je zniwelować.
A tak w ogóle to z tą samotnością nie jest znów tak źle...często sami jej szukamy.
Poczytam następne.
szanta - Edyta Ślączka-Poskrobko
szanta - Edyta Ślączka-Poskrobko 15 pazdziernika 2013, 14:17
Ir ma rację. Staraj się gdzie można omijać zaimki osobowe. Poza tym może pochyl się też nie tylko nad tym co chcesz przekazać ale i nad tym czy już ktoś nie pisał prawie dokładnie tak samo. Bo mnie ten wiersz trąci stosami podobnych.
"Jest jak przestrzeń wokół mnie
Wpuszczam ją do mojego wnętrza
Biorąc z niej głęboki wdech
I pytam po co przyszła" - to występuje w takiej bądź ciut, ale naprawdę ciut innej formie u większości początkujących piszących o samotności. Bo kiedy zaczyna się pisać to albo o niej albo o miłości. Dwa naczelne tematy i dlatego tak niebezpieczne do startu.
Sama coś podobnego tworzyłam u zarania :)
przysłano: 12 pazdziernika 2013 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca