Reinkarnacja

Bujam skrzydłem przestworza
Z mieczem zrośniętym do trzewi,
Bieg lotu bez belek nadproża,
Upadek się pewien krzewi
Kiedyś o cug innych globów...
Telegraf w mych żyłach sunie...
Nie to, że ja nie mam bogów,
To Bóg wciąż o mnie plotkuje
I łapie w rąk stygmaty –
Dziury w kosmosach ryczące.
Chwytasz mnie, głupcze, na raty,
Łatwiej uchwycić już słońce!
Pasma makowo-fiołkowe
Tulą mój trzon i gruz skroni,
Aż szukam w połowie połowę,
Uciekam jak kula z broni
I chwytam się Twego oblicza,
Plecy jak grobu płyta...
Czerstwieję... i nagle ta cisza...
I nagle ta cisza ukryta...
...obracam ciała brylancik...
...rozdrabniam się w poszum tchnienia...
Rodzę się znowu na ziemi...
Kruszynka wspomnienia...