nie wiem (wiersz)

zbyt tutaj "monumentalnie", wzniośle...

................przegadany patos (niby egzystencjalny) o niczym

Błąd ortograficzny dostrzegam!

Ja mam wrażenie, że jest tu całkiem ciekawa myśl zawarta, tylko ta myśl ginie pod natłokiem przekombinowanych figur retorycznych. Na przykład to brzmi dość karkołomnie: "pobrudzonej lepkim
sokiem przesłodzonej wyobraźni"
Może jakby trochę prościej spróbować to ująć, to czytałoby się lepiej?

Dziękuję za uwagi. Pani Dominiko, nie będąc poetą i nie mając zbyt dużej wiedzy o tej dziedzinie, próbuję zrozumieć czym jest poezja. Mógłbym skrócić sobie drogę i przeczytać kilka mądrych książek, ale o wiele ciekawiej jest samemu odkryć odpowiedź na to pytanie. Co wcale nie znaczy, że nie cenię sobie każdego głosu pod tekstami, które tu przedstawiam. Dzisiaj dowiedziałem się, że przesada nie jest pożądanym elementem dobrego wiersza. I że bardziej muszę zwracać uwagę na pisownię. Zastanawiam się, czy można przesadzić z figurą retoryczną, i czy nie jest to dobrym sposobem podkreślenia zasadniczego przekazu? Podobnie jest z patosem i monumentalizmem.
Nie widzę nic złego w tym, że nagle z dna morza wyrośnie olbrzym sięgający nieba.
I że z jego perspektywy świat musi wydawać się mniejszy.
To tylko inny punkt widzenia.
Być może prawdziwszy od mojego.
Mogę go przyjąć, mogę odrzucić, ale raczej (zanim to zrobię) na pewno powinienem spróbować go odnaleźć.
Pozdrawiam :)