Kto?

Skąd ta magia, czar i urok

niby nimfa, przenikliwie patrzy,

szuka – dobra?

Czystym alabastrem spowita,

blaskiem swym oświetla nam drogę.

Przytulając się do jej ramion

oddajemy duszę Tobie.

Czasem szatanem zdaje się być kusząc

czynem,słowem i gestem.

Próżny i głupi kto daje się zwieść!

Bo w środku śpi na puchowej kołderce,

mały chłopczyk z wydętym brzuszkiem.

Gdy go przytulasz czujesz jak ogrzewają ci serce

pierwsze, wiosenne promienie słońca.

I wciąż chcesz jeszcze i jeszcze...