motto I:
Le cœur a ses raisons
que la raison ne connaît point*
(Blaise Pascal)
Sztuka jest dla mnie stanem duszy.
A dusza jest święta!
(Marc Chagall)
Jednak moja sztuka, sądziłem, jest być może
sztuką szaloną, płomienną rtęcią, błękitną duszą
wybuchającą z płócien.
(z książki Marca Chagalla p.t.: "Moje życie")
widzisz mała wiersze wychodzą z pozy spoza
palców papilarne linie gdy poodgryzasz będą drapać
drapać drapać wdrapywać skutkiem
przed znaczeniami w upragnione wyżyny
woda się nie zatrzyma na palcach jak cisza
powiesz że akurat tutaj ciebie zatrzy-
-mało tylko na wydrapywanie brakło sił
przy odręcznym zapisie zgarbionego nad
kartką wystarczyło poprze-czyć-cze-kać by rzeczy-
-r-wistość odkryła się pod osłoną nadużycia podobieństw
pierzyny (tutaj jak wiadomo pióra mają sens
społeczny w zgodzie z klasyką pozycji nabranej
w usta) no to co chodź mała ocieknijmy
z wiersza bez znaczenia w prywatne potem
po-ty (na siedem na złość po prostu kładąc
nawias ud i bioder
które posiadłem z ciebie unikając zaimka) gra
gitara na opuszkach paznokciem bez imion terminów
określeń (zużytym z oka) w potrzebie pojęć bo niby
na jakie oko nam rezony w odmianach jeśli
u zaranka był tylko jeden
dźwięk potem wiele się wy-
-ja-
-śniło
-ść
--------------
*
Przypis do motto I:
1.
w tłumaczeniu, bardzo dosłownym, akcentującym homonim, a więc słowo "une raison" (czyli: racja, rozum):
Serce ma swoje rozumy, których rozum nie pozna.
2.
częściej spotykane, "literackie" tłumaczenie maksymy Błażeja Pascala:
Serce ma swoje racje, których rozum pojąć nie zdoła.
