Sielanka (wiersz)

Między niebem a ziemią fruwają anioły
A trzepot ich skrzydeł budzi o świcie słowiki

A zapach jaśminu jest kochanków obłokiem niewidzialnym
Jak miłość co wije się i rozpala w pocałunkach płatkach

Zielona zroszona trawa kobierzec z kwieciem wielobarwnym
Jest ich posłaniem wygodnym dla słów szeptanych w purpurze

A pod tym ziemia czarna i groźna spoczynek ich dłoni splecionych
W wiekuistej jedności kajdanach miłych chcianych świętych

I nic więcej dla nich nie jest przeznaczone w głębinach czeluściach
Ani diabły ani kotły gorące pełne smoły ani ognie straszliwe