Sekcja zwłok (wiersz)

wy­my­ty z wszyst­kie­go
leżąc na ka­mie­niu
w ciało zer­k­nę

kiedy kirem okry­ją

złotą nicią po­szy­ty
ze­chcę po­mię­dzy szwa­mi
wnik­nąć
w nową rze­czy­wi­stość
teraz
spo­koj­ną i nie­zmą­co­ną.

opra­wio­ny brud­nym
nożem
w drogę do pie­kła czas

nie pytam czy je­stem ten sam

je­dy­nie cie­pło serca po­zo­sta­ło
w du­szach przy­ja­ciół