krzyżyk (161) (wiersz)

na noc na popielniczce kładę atlas świata, 
żeby rankiem w pokoju nie śmierdziało tytoniem 

o tą jedną dziesiątą,
różnica jest niewyczuwalna, 
ale za to atlas świata ma niebiesko-fioletową okładkę

nie tylko moje sijefes ma radośnie czarny humor,
jeśli wstałeś kiedyś za szybko z krzesła
i ci się biało przed oczami zrobiło na chwilę

witaj w moim świecie, 
tej rozciągniętej na już dwanaście lat chwili białomózgu, 
może to też dodam pani neurolog, jak wróci z urlopu,
muszę dostać ten rezonans

cudzy, ty zawsze jesteś zmęczony, słów,
rzygać mi się chce (te wieczne mdłości czoła),
miasta, sprawy, telefony, demonstracje, 
operacje, lombardy, zlecenia na czarno, życie z rodzicami

co za gruchot marzeń boga,
luneta z master zumem, w zumie projekcje superego, ale
snajperka zblokowana rdzą

wszyscy już na mnie postawili krzyżyk i nie ma tu niczyjej winy,
fakt, najbliżsi biją dla mnie sercem, które czasem boli, czuję, 
ale tak oni, jak i ja, jesteśmy skazani na codzienne zdrady
własnych umysłów 

bo weź tu złóż śluby wierności tym wszystkim 
małpom w dżungli swojej czaszki,
dlatego kompletnie nie ufam ich zdradliwemu zwątpieniu we mnie,
(autystycznie) kocham ich za bliskie moim wady i robię swoje

czuję ten jedyny z celów, do którego wciąż po cichu
muszę dla nich brn: spacja,
paradoks,
odwracam się, przykładam oko do lunety i ustawiam krzyżyk na główce noworodka, 
przez woale czasu strzelam do samego siebie, wychodzącego 
z brzucha mojej matki: cyngiel zamarza i łamie się od rdzy

czego nie wybieli ta niewidzialna choroba - co dzień, 
co godzinę kasująca mi pliki w kodzie źródłowym 
wciąż i na powrót pisanego programu samorealizacji - to sam sobie 
zamknę strategią samoutrudniania: no bo rdza

błędne koło, nie mogę się zastrzelić, 
zabijam więc swoje marzenia: 
klik, klak, klok!
nie zniosę już dłużej ich cierpienia,
bekspejs pełen litości

serce trochę kłuje, 
kiedy oswajam się z czymś,
powiedziałbyś, w zasadzie oczywistym: 
perspektywą zostania nikim istotnym

w mojej lunecie jest piąta trzydzieści rano, 
jeszcze jeden marlboro i spać,
gleba na wznak i snajperka w pustkę kosmosu, 
stawiam swój krzyżyk pomiędzy gwiazdkami