Poezja (wiersz)

Me pióra pachną niczym lawendą

Pełno ich jak pod kurzą grzędą

Nie zbieram rosną w mojej głowie

Frustracje i prawdy o mojej osobie

Sama sobie jestem oratorem

A słowa moje najlepszym doktorem

Bo któż zna lepiej życia zawody

Bóle płacze do smutku powody

Niż ja która byłam blisko

Stracić w życiu naprawdę wszystko

Historia moja trwa bez końca

Braknie dla uszu zachodu słońca

Nikt losu mego nie zdzierży

Chcesz być normalny nie czytaj mych wierszy

Tylko ja mam w głowie taką finezję

I dzięki niej rozumiem poezję