poza obszarem zabudowań

moje wiersze są jak płacz dziecka

które weszło głębiej poza granicę

zakasanych nogawek biernika

kogo mam obwiniać

będąc pasierbem luny

odłamkiem sierpa moona

uzależnionym od przypływów

czy jeśli wypłynę w morze

pokraczne oblicze szatana

przyjmie formę merlina

dobiję do brzegu samego siebie

czy tylko zostanę szkieletem słowa

wibracją mroku

skowytem basseta

polującym na pedestrian

w oku przeinaczeń

latarnikiem