ulepionym w niechlujności szczerej (wiersz)

jeśli śmierć wybawi

to przyjdź kurwo

a ugoszczę

w imię

wyjdę z ciała

i mgłą przejdziesz

po dywanie przekleństwa

oczu które zamierały co dzień

będę cię brał w ramiona

nazywając miłosierną

tylko mnie uwolnij

od zmęczenia

niech zapłacze moje lustrzane odbicie

bo nie prosiłem się o jego dary

gdy mogłem być zefirem

pozostałem

potomkiem pyłu

ceglanego kruszywa