Literatura

Rzeka (wiersz)

gaj

jesteś jak rzeka u źródeł czysty
nie skażony brudem złych myśli
później gdy stoczysz się z wyżyn
gdy połączysz swe wody z innymi
strumieniami rozrośniesz w wielką 
rzekę wchłoniesz złe osady
wtedy zaszumisz głosem groźnym

 

jestem wszystkim twoim wrogiem
smutkiem radością kołysanką 
nienawiści miłością i niszczę
bo mam siłę niszczyć zbyt słaby
by tworzyć jestem wszystkim

 

więc płyń płyń daleko spotkaj 
swój los powtarzający się od wieków
zmalej skarlej w obliczu wielkiego

 

https://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=-kfkMrSNnLw


słaby 1 głos
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Cytra
Cytra 19 lutego 2014, 21:50
Rzeka najgłośniej szumi u źródeł, potem leniwie się rozlewa, fakt coraz brudniejsza płynie do morza.potrafi być groźna w czasie powodzi. A człowiek gdy znajdzie się w rzece nienawiści też staje się żywiołem. Ale rzeka wiele nam daje i człowiek może gdy zechce...Nie kupuję tego.
gaj
gaj 19 lutego 2014, 22:22
Myślisz Cytro że rzeka może popłynąć do góry? :)
Cytra
Cytra 19 lutego 2014, 23:22
Nie, nie może ale można zmienić jej bieg.
gaj
gaj 19 lutego 2014, 23:57
W tym wierszu nie chodzi o to czy można zmienić jej bieg, tylko o to czy sama może wyzwolić się ze swego nurtu. I o to że rzeczywistość rzeki determinuje jej kierunek.
Cytra
Cytra 20 lutego 2014, 12:23
Kierunek jest jeden...do przodu
kopia cesarza internetu 18 maja 2014, 11:06
Bardzo przemawiająca metafora (rzeki) w pierwszej zwrotce...
przysłano: 19 lutego 2014 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca