z nim nigdy na "nie"

pory dnia tej nigdy nie spamiętam

następny okrutny dzień "zbity bąkami"

nie spłukane od trzech dni me ciało

spoczywało na ciągle tej samej

zmęczonej kozetce

obumarły sens istnienia

zaczął mocniej ingerować

w zimny trucht mojego krwiobiegu

bez ruchu

bez myśli

bez woli

czegokolwiek

jak niegdyś łamiące mnie dyskinezy

tak teraz

w jednej chwili

spękane a nabrzmiałe usta

zaczęły wypowiadać

prawie niezrozumiałe

bogobojne treści

w powolnym napływie

coraz to świeższych myśli

zrozumiałem

że chcę

że pragnę

że łaknę