Twardo po ziemi (wiersz)

w przodu - do przodu, tylko to mnie razi, nie wiem czy jest to zamierzone

jeszcze nie znam na tyle języka polskiego, by to zrozumieć

Mnie się wydaje, że powinno być "bez rozstajów", ale nie jestem pewna, bo dopiero zaczynam. Bardzo zawiły jest ten wiersz.

Błąd. Jakim cudem tego nie zauważyłem...
Dzięki Calvados. :)
Daniła nie przejmuj się. Nachodziłem się w ciągu dnia, nogi mnie bolały i stąd ten wiersz ;)
Rozstai - rozstajów... To pierwsze zdecydowanie lepiej pasuje :)

nie umiem zwyczajnie.

Po prostu proste drogi wbite w monotonię pól,
bez rozstai, ograniczają prostą linią do punktu,
na granicy pola widzenia.

Te skały na pustyni. Drzewa w górach,
ciernie na brzegach i wyschnięte koryto rzeki.
- Krajobrazy bez monotonne, wypełnione krzywą linią.

Mówią - idź do nas. W przód czy tył. Skręć.
Ciągle i wytrwale, noga za nogą.

Nie dokąd.
Ale dlaczego(?)

dotknąć piasku pustyni. Górskiego strumienia i plaży.
Na fali zobaczyć pianę. Poczuć sól na wargach.
Ujrzeć więcej słońca, więcej księżyca i gwiazd.
W jeziorze. Obmyć zmęczone stopy. I ziemię,
swoją obecnością.

spotkać siebie