w nieskończoność kurczyć się i lizać skałę

Jarosław Baprawski

..masz rację ! :) - pozdrawiam

Ata

"..myśl przemieniona na obraz" - wydaję mi się, że lepsze mogłoby być - w obraz.

Jarosław Baprawski

:)..tak

calvados

Podoba mi się metafora w pierwszym wersie i to kołysanie powtórzeń na końcu. Taki dziś smutny nastrój tego wiersza, przypomina morską otchłań, zimne fale odstręczają od ostatniego skoku... Drobiny szczęścia jak bursztyny, trudno znaleźć, choć sztorm pomocny, po każdej burzy następuje cisza, faktycznie łączy się z samotnością, a jednak cisza jest potrzebna, by wstać, a potem znów wyruszyć w morze, i nie daj się zwieść syrenim pieśniom ni ''cycatym aniołom'' :-)

Jarosław Baprawski

:)..sorki..

calvados

''podobasię''- tu osobno :-)
''szcześcia''- szczęścia
''którz'' -któż nie zatęsknił

Mithril

"a myśl przemieniona na obraz ".............................?

"ustawić się w poprzek do fal
czy przyjąć zimne dłonie otchłani

będącej nieporozumieniem dla ust
płócienną oprawą zwiastującą traumę w obrządku oblekania
w nieudane odrobiny
każdego dnia

coraz dalej oddalonego od lądu"