jak odnaleźć się w tym świecie
zostawić gdzieś w zaciszu siebie
nikogo o nic nie prosić
odejść dziękując za wszystko
coś żyć nam nie pozwala
dręczy gnębi tak okrutnie
sprawia że z biegiem czasu
siebie coraz mniej czujesz
poprowadź mnie za rękę
prowadź prosto przed siebie
nie zwracaj na nic uwagi
nigdzie nie zbaczaj
nie zdejmuj mi kapelusza
nie rań mego serca
zostaw mój spokój
a naucz mnie żyć
***
Arturro
Arturro
Wiersz
·
5 marca 2014
infantylne "prośby"........................ płytko wtórny, którego szybko się czyta i jeszcze
szybciej zapomina...