nie wiem czy będzie mi dane widzieć cię jeszcze
i choć żalu łez już w sobie nie mieszczę
wciąż chyba mogę kochać
tak bardzo pragnę tego a pewien być nie mogę
czy dane mi będzie żyć i kochać się w tobie
jest tak cicho a ja nie mogę siebie usłyszeć
jest tak głośno a ja głos twój ciągle słyszę
nie wiem czy zbawię swą duszę
tak smutna jest miłość prawdziwa
o ukochanie moje tak śmiertelna jest twa myśl kłamliwa
krzyk ludzkiego serca zagubiony pogrążony gdzieś w ciszy
bo ludzkiej myśli z serca przecież nikt nie usłyszy
wielka nostalgia rozkojarzyła mą duszę
nic tylko cisza przygnębienie
wieczny niekończący się smutek
spokój cisza jak we śnie
jest tak cicho a głos swój trudno usłyszeć
jest tak głośno a wszystko w ciszy można usłyszeć
cisza
Arturro
Oceń ten tekst
Arturro
Wiersz
·
5 marca 2014
że częste pisanie nie wpływa na jakość? że ortografia na poziomie nauczania początkowego jest sztuką nie do ogarnięcia?
weź się za siebie chłopie. chcesz pisać, to pisz, ale z głową.
skąd was biorą
z wykopalisk
albo z kątowni koło cegielni"
czy prymityw musi udowadniać to, że jest prymitywem?
chyba tak...
z wykopalisk
albo z kątowni koło cegielni
znalazł się znawca poeta z dwoma utworami na kącie
wielki krytykant uczony."
skąd "was" biorą?
piszesz chłopie bzdury w infantylnej formie z oczekiwaniami oklasków?
- widzę, że kolejny tfurca oceniający wypowiedź, po ilości zaprezentowanych tekstów,
bo "pana" "Arturro" może ocenić tylko taki czytelnik, co to ma na swoim koncie
jeżeli nie opublikowaną encyklopedię lub almanach, to przynajmniej "tomik"(?),
aby uwiarygodnić, swoje podejście do literatury (o wiedzy nie wspomnę)
wielki krytykant uczony.
a pamiętnikowy, infantylny, jakby przespał jakąś epokę
duuuużo czytać - mniej pisać, a jak już to do skarpety w zdynamizowanym autokrytycyzmie.......................bo to co na "duszywuczuciach" baaaardzo
rzadko nadaje się do pisania, a co dopiero mówić o "poetyce", zatem
tekst ad kosz
Pozdrawiam!