anonim
Zarejestruj się!
×
Wywrota
Śpiewnik Literatura Muzyka Lifestyle Podróże Kino Teatr Sztuka Technologie Obyczaje

na to

Arturro

na to bym mógł chodzić z tobą po parku
mówić czułe  czasem śmieszne słowa
na to bym mógł pocałować cię tak z nienacka
gdy wśród zbóż tą polną pójdziemy drogą
na to bym tuląc cię do siebie
mógł czuć zapach twych włosów
dotykać twych delikatnych rąk
słyszeć brzmienie twego głosu
na to wszystko nie wystarczyło mi czasu

Arturro
Arturro
Wiersz · 7 marca 2014
anonim
  • Ewa Czaplewska
    Powtórzenia i zaimki archaiczne.... mówiłam Ci Arturro - one są niedopuszczalne. Sama koncepcja wiersza bardzo mi się podoba, cóż, po prostu Twój zamysł przemawia do mojej wrażliwości. Ale forma jest fatalna. Popracuj nad tym tekstem... proszę.

    · Zgłoś · 10 lat
  • Arturro
    przykro mi ale nie popracuje
    to co publikuje zostało napisane dawno temu
    od 8 lat nic nie piszę
    ale dziękuje za radę

    · Zgłoś · 10 lat
  • Ewa Czaplewska
    A może warto by było..? Ja wiem, że po ośmiu latach ma się sentyment do swoich wierszy :) ja też przecież mam. Ale gdyby nad nimi popracować, nadać tamtym, sprzed ośmiu lat, myślom formę dosadną, wiesz co mogłoby się stać? Mógłbyś odmienić czyiś dzień, albo tydzień, rok.. albo nawet całe życie. Taka jest moc słowa.

    · Zgłoś · 10 lat