***

Przelewam myśli na papier.

Przelewam...

Krew! Brudną od twojej pogardy.

Czuję się,jakbym nosiła w sobie ciernie.

Bo to prawda...

Zasadziłeś w moim sercu różę!

Piękny,cholernie kwiat!

Lecz on teraz..

Wyciągnął ku słońcu swe kolce.

I rani mnie nimi boleśnie...

Rozrywa moją duszę.

Zacieśnia swa ciernistą łodygę na moim sercu coraz bardziej.

Wkrótce,zabraknie mi tchu..

A wtedy i ten kwiat zginie,gdyż zasadzony był w mojej glebie!

Tyle istot zraniłeś..

Bardziej niż ta róża mnie..

Owszem,nosisz w sobie poczucie winy.

Lecz nic z tym nie robisz..

To twoja zguba

To twoja śmierć

Już nie jest mi przykro...