Do poety (wiersz)

"Więc mniejsza o to, w jakiej spoczniesz urnie,
Gdzie? kiedy? w jakim sensie i obliczu?
Bo grób twój jeszcze odemkną powtórnie,
Inaczej będą głosić twe zasługi
I łez wylanych dziś będą się wstydzić,
A lać ci będą łzy potęgi drugiej
Ci, co człowiekiem nie mogli cię widzieć..."
                                    C.K. Norwid




Nie wierz poeto starcowi zbłąkanemu,
Nie ufaj jego proroctwu spełnionemu.
Bo żyć musisz tu, wśród pól i lasów,
Na nic pomniki złote przyszłych czasów.
Weź kielnię w dłoń, a popracuj sobie,
Więcej masz radości, niż w nowym grobie.
Złoto miej w kieszeni, dzieci gromadę,
nie wyzywaj - błagam - losu na swadę.

Odłóż pióro, milczenie - lawa - zastygnie.
Uratujesz siebie, świat się nie zawali,
Nie będą ci grobu dwa razy kopali.

Bądź radości i spokoju opoką!