System dwójkowy (wiersz)

System dwójkowy, jak salon odnowy

jak co dzień strach przytoczył się blady

Że spać, że wstać, że muszę

to pędzę i gnam, zasypiam i konam

Rodzę się rano, zupełnie inaczej

świat istniał i zmarł,

on powstał od nowa

Co wczoraj udręką, zamętem i

jedną z podstawowych cech pierwotnych

nie tylko ludzkich zaznaczam

mających swe źródło w instynkcie przetrwania(strach)

Dziś przyjemnością, zadowoleniem i

pozytywnym stanem emocjonalnym

który jest przeciwieństwem smutku (radość)