Portret Madonny z Jezusem w tle (wiersz)

"od gwałtownych uderzeń światła i znaków
czasu na płótnie
został (...) zarys najczystszej abstrakcji

odbicie tego wszystkiego
co
nie zmieściło się w ramach

>[wyblakłe]<"


finał winien być dopełniony, gdyż jest tylko pustym fragmentem "uderzenia",
które mogłoby powalić(?)

Wielość utworów o tematyce religijnej mnie razi, a to brakiem właściwej ekspresji, a to brakiem doboru środków stylistycznych, a w takiej formie, to w jaki sposób naszkicowałaś swoją myśl- jak najbardziej na tak. Krótki tekst, a można go w swej wyobraźni rozwijać, i to jest cenna umiejętność.

chociaż to "wyblakłe" i mi wydaje się za słabe jak na koniec.

Edycja więc a raczej powrót do wersji przedpremierowej ;)

I kto tu mówi o rebusach?
Ok. za dużo wierzących prosiło Madonnę o pomoc...zmęczyła się, biedaczka...
A Jezus nieśmiało wychyla się, prosi o coś dla siebie ;)
Jak dla mnie tekst na ocenę bardzo dobrą:)

Kto mówi o rebusach? Tu raczej chyba nikt. A powinien? ;) To może ja powiem - rebus w tekście rozumiem jako niepotrzebne nagromadzenie półsłowek, niedomówień żeby było niby-mądrzej, niby-głębiej, niby-bardziej poetycko. Niepotrzebne jak puste kalorie. Dzięki za komentarze.

Rebusów tym razem nie odkryto, zapis proponowany przez Mithrila wnosi kolejny wymiar wiersza. No bo jest wiersz. gratuluję