Rozbitek

Potisz

los rzucił go do kolebki
która z czasem rosła
pozbawiając nadziei na wyzwolenie

gdy wysyłał nieme znaki
kaleczył się pościelą niczym szkłem

ojciec przecinał powietrze
paskiem
widząc bezradność

jedynie rany bezskutecznie groziły śmiercią

Potisz

Wiersz · 3 maja 2014

calvados

przytłacza, zatem na nie

· Zgłoś · 10 lat
Potisz

O! Bo ma przytłaczać, matko, przecież ja uwielbiam, gdy czytelnik cierpi!;)

· Zgłoś · 10 lat
calvados

wiem:-), ale ja nie zawsze mam nastrój na cierpiętnicze teksty;-), spokojnie, pewnie ktoś inny się skusi, miłego dzionka

· Zgłoś · 10 lat