z odrobiną lubczyku i kasztanowych oczek (wiersz)

hm, bardzo smutne owo wyznanie podmiotu, delikatne, i trzeba przeczytać wszystkie Twoje wiersze, by poznać całą gamę emocji, czasem tniesz nastrój piorunami słów, to muskasz kobiece ciała, by znów w eskalacji tonów wzbudzić kolejne emocje, to błyskotliwie poruszasz, zaskakujesz, lub kontemplujesz w ciszy. Cenię Twoje różnorodne stylizacje, nie smęcisz rozpaczliwymi lamentami, nie nudzisz bełkotem religijnych uniesień, i nie tworzysz skrajnie obrzydliwych opisów. Ot jesteś kowalem swego losu z liryczną nutą, to najspokojniejszy utwór, a przecież nie znam wszystkich, podmiot w wierszach jest zawsze z krwi i kości człowiekiem, ze wszystkimi słabościami, pragnieniami. Czasem siarczystym słowem obrzuci czytelnika, i klnie na czym świat stoi, że aż czytać damom nie przystoi ;-), nie wiem, ile dam Cię czyta. Wszak jesteś poetą, a lud Cię kocha. Szanujesz drugiego człowieka. A kultury powitania na portalu literackim, powinni się uczyć od Ciebie szanowni redaktorzy, to niezwykle ujmujące jak traktujesz swoich gości- poetów - taka dywagacja na koniec.

jeżeli spotka mnie jeszcze miłość
pragnę by była jak sztorm lub noc
nieprzespana i ulepiona
przekonaniem z kapsli

czterdzieści cztery kroki
zmienione w lata
nieistnienia

lecz jeśli nie doczekam
nie kopcie mi mogiły po wierzchu
posypcie gruzem

a wierszy nie czytajcie
będą jedynie przeszytą wargą
owiniętą płótnem

sorry, nie mogłam się powstrzymać :-)

boss- całkiem, całkiem

..no bardzo Wam..drogie Panie dziękuję..za chwilę uwagi ! :)..będzie dobrze :)

" jeśli nie spotkam [istnienia] to
nie kopcie mi mogiły na ziemi

przysypcie gruzem
[bez wierszy]"