zza odległych (wiersz)

w 4 strofie w słowie "życie" zabrakło kropeczki, a wiersz klasa :)

zycie- życie
Jakże się zgadzam z treścią utworu, kiedyś w znanym nam systemie nie było tendencji do rozwijania w uczniach pasji, wskazywania możliwości rozwoju, ganiono indywidualność. Tak mi żal wielu moich klasowych kolegów, którzy mimo dobrych ocen w surowym i rygorystycznym środowisku szkolnym, usłyszeli: że nie dostaną się na studia, że niczego w życiu nie osiągną, i ci - co w te brednie uwierzyli, spoczęli na mało ambitnych szkołach, zawodach. Mam wielki żal do owych pedagogów, którzy restrykcyjnie wkładali nam do głowy liczne teorie, a nie uczyli wiary w siebie, we własne możliwości. Na szczęście nie każdy dał się stłamsić ;-) Taka dywagacja, obserwuję arkusze maturalne, żenujący poziom, i przechył w drugą stronę, teraz każdy młody człowiek uważa, że może wszystko - brak w tym zdrowego racjonalizmu, a potem spada z ''wysokiego konia'', bo w swej głupocie się na niego pchał. O ile, moje pokolenie miało w sobie pokorę, szacunek do nauczycieli, a nie wszyscy na to zasługiwali, to teraz niezwykle razi brak szacunku wobec cudownych twórczych ludzi, którym wcześniej czy później opadną skrzydła. Bezwzględna szarańcza chamstwa oraz ignorancji budzi powszechny lęk, tak sobie myślę, ile złego czyni brak właściwego wychowania w domu. Przepraszam, za długi komentarz.

całkowicie się zgadzam z wypowiedzią

urwało.. poprzednią wypowiedzia dodając nieśmiało ,że wielu jednak niegdysiejszych nauczycieli umiało wpisać nadzieję i wiarę w tok nauczania nawet jesli(jak w moim przypadku) uczyli tylko wf-u.. każdy pokolenie ma dwa końce...