Limeryk o Polakach (cz. 1) (wiersz)

jaki zazdrośnik...

ostatni wers - niesmaczny
Pewien mieszkaniec Łodzi jest wielkim społecznikiem, zawsze uczynnie zgłasza do wydziału wykroczeń drogowych, kto z kierowców parkuje w miejscu zakazu, poświęca mnóstwo czasu na rejestrowanie za pomocą kamery wszelkich wykroczeń na skrzyżowaniach (np. zawracanie w niedozwolonym miejscu), ilość zgłoszeń jest imponująca, sąd już taśmowo stempluje orzeczenia z prośbą o obniżenie kary za liczne mandaty. To zakrawa na kiepski żart, acz poszkodowani mają przemożną ochotę na zlinczowanie nadgorliwca- byłego służbistę, który w swojej dawnej pracy był równie gorliwy. Także porysowanie autka to taki mały psikus, niska szkodliwość społeczna ;-)

Taaa, nie lubię limeryków, ale całkiem prawdziwy.

też nie lubię limeryków i mam swoje spostrzeżenia na temat ich "autorów"

Brawo, Mithril, popadaj w uprzedzenia - te są u poety niezbędne. Życzę powodzenia w dalszej tfurczości.

calvados: czort wie, co on tam jeszcze zrobił, tylko to udało mi się uchwycić.

zapach benzyny: bo w limerykach nie idzie wcale o wielkie wrażenia estetyczne i literackie, a o chwilę, przymrużenie oka.

A tym, którzy tego nie rozumieją i doszukują się w nich wielkich poezji, proponuję zamknąć oba.

"Killiński 15 min. temu
Brawo, Mithril, popadaj w uprzedzenia - te są u poety niezbędne. Życzę powodzenia w dalszej tfurczości."

tobie zaś nie ma czego życzyć.........................bo na życzenia jesteś odporny tak samo jak na poczucie humoru

:-)

Jakby nie było - limeryk - czy co to tam jest, smuci ostatnim wersem.

Smuci?

Masz niemal całą paletę barw za ten wiersz.

Widok tęczy mnie nie męczy. ;)

Dałem fatalny, aby była równowaga w przyrodzie ;)

A ja dla równowagi daję wyśmienity! :)