Szczęśliwi czasu nie liczą, dlatego noszę dwa zegarki. Kołyszę w dłoniach tomik poezji. Nie lubię poezji. Ł. nosił sześć zegarków, poszedł na strych i już nie wrócił, bo czas uległ wstrzymaniu. Ciąg przyczynowo - skutkowy. Za wszystko obwiniłam zbyt dużą ilość zegarków. Dziewczyna z pociągu ma na nadgarstku wytatuowany triskelion - nosi jeden zegarek. Może czeka aż ktoś nada jej imię? Wtedy ból straci anonimowość. Chłopcy chcą bić i płakać, a ich łzy będą deszczem, który spadnie w Londynie. Ł. polubiłby Londyn, mogłabym przejąć część jego zegarków. Rozbijając ból na sekundy. Nadgarstki byłyby cięższe niż nadgarstki dziewczyny z pociągu, na której ciele zaczęłam liczyć siniaki - każdy z nich jest imieniem i historią. Mogłabym, ale jest kolejny czerwiec. To, co piszę nie ma znaczenia.
calvados jaki tekst uważasz za dobry...podrzuć próbkę"
to może ja podrzucę, acz proste to nie było, ale jest... jest tekst na twoją synapsę:
"Korpus kowadła zazwyczaj wykonany jest z miękkiego materiału: staliwa.
Na nim nastalona jest płaska powierzchnia wykonana z twardej stali,
nazywaną gładzią (bitnią). Ma ona dwa otwory: okrągły i kwadratowy.
Otwór kwadratowy służy do wkładania weń narzędzi dodatkowych (jak
baby kowalskie, podcinki, rożki itp). Otwór okrągły używany jest przy
przebijaniu: przebijak kowalski przechodzi przez przebijany materiał
i nie uszkadza gładzi, ani nie tępi się. Istnieją też kowadła w całości
wykonane ze stali, kute matrycowo. Kowadło jednorożne ma róg okrągły
(stożkowy), kowadło dwurożne ma róg okrągły oraz róg kwadratowy.
Niektóre kowadła mają próg - płaską powierzchnię między rogiem
okrągłym a bitnią, wykonaną z miękkiej stali lub staliwa, która służy
do cięcia przecinakiem kowalskim. Dzięki temu, że próg jest miękki
nie tępi przecinaka. Cięcie przecinakiem na gładzi prowadzi do jej
zniszczenia. Niektóre kowadła mają stopę, często również nazywaną
progiem. Jest to występ u podstawy kowadła służący temu samemu
co próg, wykorzystywany także do spęczania długich przedmiotów."
jeszcze chciałbym, żeby miało korzenie, ale to z czasem, gdy zbliżysz się do swoich wersów lub wręcz je umiejscowisz.